Een groep blinden wacht in het bos op de terugkeer van hun gids, een priester. Langzaam dringt echter tot hen door dat de priester dood is en dat ze op zichzelf aangewezen zijn. De blinden (1890) is een beklemmend verhaal over ontreddering, existentiële angst en een bijna beckettiaans wachten.
Maurice Maeterlinck schreef wat hijzelf 'statische drama's' noemde, waarin sfeerschepping, noodlotsdreiging en de onvatbare nabijheid van de dood belangrijker zijn dan de uiterlijke handeling. Zijn taal is alledaags en poëtisch en had een grote impact op de ontwikkeling van het moderne drama. Maeterlinck kreeg de Nobelprijs voor Literatuur in 1911. Vertaald door Erwin Mortier.
Paul Verhaeghe: "Ook dit vind ik, helaas, een metafoor voor onze tijd, maar met nuance. Sommige mensen zijn immers niet meer aan het wachten op "hun" nieuwe leider, voor hen is hij er al, en ze denken dat hij het allemaal gaat oplossen. En dan denk ik aan Trump, Poetin en onze lokale varianten daarop. Maar zij zullen helemaal niets oplossen. De boodschap die erin zit, is dat we het zelf zullen moeten doen, en niet moeten wachten op een of andere figuur." – Bron
Als abonnee van de Boekdelen nieuwsbrief ontvang je maximaal 1x in de week de beste leestips en interviews in je mailbox. Bovendien maak je iedere maand kans op gratis boeken!
