Kritiek op de DSM-5 is gemakkelijk. En tegenwoordig ook tamelijk breed geaccepteerd. Iedereen heeft intussen wel begepen hoe de DSMmethodiek kan leiden tot overbehandeling. En natuurlijk is het ook verleidelijk om de bijdrage van de DSM aan het kapitalistische ‘spel’tussen farmaceuten, psychiaters, verzekeraars en politici ter discussie
te stellen.

Dit boek is zeker ook kritisch. Maar de auteur zoekt de nuance in de zin dat elk van zijn stellingen wetenschappelijk wordt onderbouwd. In zijn analyses toont Jim van Os bijvoorbeeld ook aan dat veel patiënten juist worden ónderbehandeld. Door de eenzijdige toetsing op globale criteria komt de specifieke problematiek van individuele patiënten vaak niet boven water. Zo blijven patiënten met ernstige problematiek vaak in de kou staan.
‍
Dit boek bepleit daarom een alternatief: persoonlijke diagnostiek. De setting is niet hemelbestormend. Weg van de standaard-vragenlijstjes. 100% aandacht voor de patiënt. Revolutionair is wel dat de persoonlijke diagnostiek uitgaat van een participerende patiënt die zijn eigen diagnostische data verzamelt en meeneemt naar de professional. Het gaat om zelfkwantificatie in het dagelijks leven met behulp van een slimme app. Aldus verkrijgt de behandelaar vol zicht op persoonlijke ervaringsnetwerken van zijn patiënt, waarin natuurlijk diens kwetsbaarheid maar ook diens weerbaarheid besloten ligt. Zo wordt echt persoonlijke diagnostiek de eerste stap naar herstel.

Helaas komt een hulpverlener binnen de huidige ggz-organisatie niet ver met persoonlijke diagnostiek. Met name de lopende afspraken met de zorgverzekaars en de overheid staan hierbij in de weg. Vandaar ook dat Van Os een blauwdruk voor een nieuw soort ggz ontvouwt. Alles bijeen een groots boek.