In De huid, Malapartes onvergelijkbare meesterwerk uit 1949, besteedt de provocateur, estheet en tijdscriticus al zijn stilistische vermogens aan de schildering van obsceniteiten waarin de bevrijding van Italië uitmondt. Met een op het kwaad beluste blik tekent hij een Jeroen Bosch-achtig portret van naoorlogs Napels. Terwijl hij zich als verbindingsofficier beweegt tussen de geallieerden en de Italiaanse troepen slaat hij de chaos, het morele verderf, de zelfvernedering, de broederstrijd gade. Iedereen probeert zijn huid zo duur mogelijk te verkopen. Het onbeschrijflijke van de naoorlogse anarchie wordt nog drastischer dan in het voorafgaande Kaputt omgezet in confronterende scènes en grimmige surrealistische metaforen voor de moordlust van de mens. De overwinnaars houden geen halt voor een vlag, gemaakt van menselijke huid.
Jan Cremer: "De schrijver waarmee ik mij het meest verwant voel, qua interesses, schrijfstijl en mentaliteit, is Curzio Malaparte. Een Oostenrijks-Italiaans schrijver en oorlogscorrespondent, met wie ik eind jaren vijftig voor het eerst in contact kwam. De drie beste boeken ooit geschreven zijn wat mij betreft dan ook van zijn hand: Volga Rises in Europe, Kaputt, La Pelle (De huid). Meesterwerken zijn het. Heldere rechttoe-rechtaan verslaggeving. Een scherpe, koele en harde maar ook een romantische en gevoelige weergave van sferen en feiten. Een schrijver met een diepe ziel." – Bron
Als abonnee van de Boekdelen nieuwsbrief ontvang je maximaal 1x in de week de beste leestips en interviews in je mailbox. Bovendien maak je iedere maand kans op gratis boeken!
