In De man die zijn vrouw voor een hoed hield vertelt Oliver Sacks de verhalen van mensen die lijden aan perceptuele en intellectuele afwijkingen: patiënten die hun herinneringen kwijt zijn, niet langer in staat zijn om geliefden of alledaagse voorwerpen te herkennen, of patiënten die te maken hebben met tics en die zonder dat te willen obsceniteiten schreeuwen. Hoewel deze gevallen ons vaak bizar voorkomen, worden ze door Sacks’ respectvolle en sympathieke wijze van vertellen diep menselijk. Aan de hand van fascinerende en vaak ontroerende ziektegeschiedenissen laat Sacks zien hoe het is om te moeten leven met een neurologische afwijking.
Dick Swaab: "Voorbeelden van hoe het bewustzijn probeert leemten op te vullen, kwamen boven toen ik Oliver Sacks las. Zijn beste boek vind ik The Man Who Mistook His Wife For A Hat. [...] In dit boek geeft hij steeds in korte verhalen bijzondere eigenschappen van ons brein weer, zoals in ‘De man die uit bed viel’. Dat kwam doordat die man dacht dat iemand een been in zijn bed had gelegd, en vervolgens het been, en daarmee zichzelf, uitbed gooide. Dergelijke verhalen zijn heel beeldend en Sacks beschrijft ze bijzonder helder en kort. De leegten worden opgevuld met onzin om het hele plaatje logisch te houden. Het brein vult aan wat er niet binnenkomt. Een voorbeeld uit mijn eigen onderzoek is een man die doof was geworden en vanaf dat moment voortdurend kinderliedjes en het Wilhelmus hoorde." – Bron
Als abonnee van de Boekdelen nieuwsbrief ontvang je maximaal 1x in de week de beste leestips en interviews in je mailbox. Bovendien maak je iedere maand kans op gratis boeken!
