Moe van de mens, kampioen van de solitude, woont Mattis afgelegen aan een meer, waar hij zijn potentie naar beneden drinkt. Een donker denker met een tanend geloof in zowat alles, dus zeker ook in de liefde. Soms, echter, twijfelt hij aan zijn kwaliteiten als eenzaat en misantroop, en overweegt hij een leven in een stad vol heerlijke drukte om niets. Maar wanneer een weduwe opeens vergeten gevoelens weer in hem aanwakkert, verlegt hij zijn ambities.

Dimitri Verhulsts oeuvre leest als een hommage aan de falende mens, die keer op keer met nietsontziende precisie en onvervalste empathie wordt opgevoerd in zijn arena. De helaasheid der dingen werd een klassieker, voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol ontving Verhulst de Libris Literatuur Prijs, en ook de talrijke vertalingen en verfilmingen van zijn werk gooiden hoge ogen. In zijn nieuwe roman De pruimenpluk bewijst Verhulst zich wederom als fijnschrijver en chroniqueur van de menselijke eenzaamheid.