"Was deze spoorwegramp wel werkelijkheid? Is zij misschien enkel lokalisatie van een vroegrijpe wil tot ontsporen? Of nog: onduidelijke herinnering van een zeer vroege Alpdruck?" - Paul van Ostaijen Hij weet het niet, of hij wel als tweejarige echt een spoorwegramp heeft meegemaakt. In zijn debuut Music-Hall schetst Paul van Ostaijen trefzeker de illusie die wij allemaal..., tenminste sommigen onder ons, optrekken om maar de realiteit aan te kunnen.
Wim Helsen: "“Ik leerde het kennen op m’n vijftiende. Het is een feest, zo voelt het als ik die titel lees. Je wordt uitgenodigd om mee te komen dansen. Sindsdien lees ik graag poëzie. Het zijn absurde, ritmische gedichten, maar soms ook heel ingetogen. Het is poëzie die je niet helemaal kan uitleggen. De manier van vertellen is vaak absurd, maar wát er verteld wordt is dat helemaal niet. Bij Paul Van Ostaijen lijkt het soms alsof het gedicht de baas was, en niet de dichter. Ik herken dat gevoel helemaal, al schrijf ik zelf niet als een dichter, maar in functie van wat er op het podium gebeurt. Het moet klinken alsof het er altijd al is geweest, alsof het moeiteloos is ontstaan. Terwijl het natuurlijk wel moeite kost om het te bedenken." – Bron
Als abonnee van de Boekdelen nieuwsbrief ontvang je maximaal 1x in de week de beste leestips en interviews in je mailbox. Bovendien maak je iedere maand kans op gratis boeken!
