De eenzaamheid van de kindertijd en de verwondering van de ouderdom, geziene films en gelezen boeken, psychoanalyse, huishoudelijke taken, politiek, wel of niet geloven in God: de korte essays in Nooit moet je me vragen gaan zoals we dat gewend zijn van Ginzburg over alle facetten van het dagelijkse leven, van hoog naar laag, van ernstig naar hilarisch. Ginzburgs toon is onderzoekend, eerlijk, streng en geestig en de essays lezen als pagina’s uit het dagboek dat de auteur verklaarde niet bij te houden.
Thomas Heerma van Voss: "Vermoedelijk niet de meest originele tip, maar: eindelijk, na alle lof, begin ik het werk van Ginzberg te ontdekken en wat zijn dit een scherpe, precieze, slimme beschouwingen over films en literatuur, over taal, over haar jeugd. Alles wat Ginzburg beschrijft, is meteen de moeite waard." – Bron
Als abonnee van de Boekdelen nieuwsbrief ontvang je maximaal 1x in de week de beste leestips en interviews in je mailbox. Bovendien maak je iedere maand kans op gratis boeken!
