Op weg naar het einde (1983) markeert in verschillende opzichten een doorbraak in het leven en werk van Gerard Reve. Hij schreef zich hiermee uit de creatieve impasse waarin hij indertijd verkeerde, en de betrekkelijk toevallig gevonden vorm van de 'reisbrief' bleek bij uitstek geschikt om zijn beschouwingen over seks, drank en dood in te gieten. Niet alleen Reve's baanbrekende openhartigheid, maar ook zijn verbluffende stijl maakt deze verzameling van zes brieven tot een van de meesterwerken uit de Nederlandstalige literatuur. Talrijk zijn de uitweidingen over de verhouding tussen kunst, leven en religie, talrijk zijn de spitsvondigheden, de geestigheden, de ironie - alles ademt het volstrekt unieke schrijverschap van Gerard Reve.
‘Ik moet schrijven, omdat het de enige aktiviteit is die ik vind dat zin heeft, niet omdat ik er iets of iemand mee dien, maar omdat het mijn werk is en mijn bestemming, mijn gedachten op schrift te stellen. Schrijven is voor mij van zulk belang, dat seks, eten, mooie kleren en comfort, daarbij vergeleken, vrijwel betekenisloos worden, en dat terwijl ik een geil, harstochtelijk en gulzig mens ben.’
Herman Koch op de vraag welk boek belangrijk is geweest voor hem: "Op weg naar het einde van Gerard Reve. Ik las het toen ik een jaar of 17 was. Nadat ik boeken van Vestdijk en vuistdikke Russische romans had gelezen was dit boek een verademing. Ik wilde schrijven, maar dat leek me moeilijk met al die structuren, composities, personages en plots. Reve voelde als een bevrijding. Het was overzichtelijk en humoristisch. Ik dacht: zo kan het ook." / "Voor de eerste keer besefte ik dat je ook over je eigen leven kan schrijven, zonder dat er daarom grootse dingen gebeuren. Reve heeft me geleerd dat je er óók kan staan met eenvoudigere boeken, als het maar presence heeft." – Bron 1 | 2 | 3 | 4
Als abonnee van de Boekdelen nieuwsbrief ontvang je maximaal 1x in de week de beste leestips en interviews in je mailbox. Bovendien maak je iedere maand kans op gratis boeken!
