‘Mijn overtuigingen zijn beperkt, maar wel intens. Ik geloof in de mogelijkheden van het speciale koninkrijk. Ik geloof in de liefde,’ schreef Michel Houellebecq onlangs.De depressieve verteller van Serotonine zou het daar zonder voorbehoud mee eens zijn. Zijn verhaal vindt plaats in een Frankrijk dat zijn tradities aan het verkwanselen is, zijn steden ontdoet van hun charme en zijn platteland verwoest tot de volksopstand erop volgt. Hij vertelt over zijn leven als landbouwingenieur, zijn vriendschap met een boer van adel (een onvergetelijk personage – zijn dubbelganger in spiegelbeeld), over het falen van hun jeugdige idealen, de misschien wel dwaze hoop een verloren vrouw terug te vinden.Deze roman over de puinhopen van een wereld zonder goedheid, zonder solidariteit, met onbeheersbaar geworden veranderingen, is ook een roman over wroeging en spijt. ‘Niemand in het Westen zal nog gelukkig zijn.’
Lale Gül: "Ik hou van vlot geschreven boeken over totale losers die ook nog eens depressief en verzuurd zijn. Daarom kon dit boek, veruit de donkerste roman van Houellebecq, niet in het rijtje ontbreken. [...] De hoofdpersoon Florent-Claude Labrouste is een 47-jarige man die beleidsmaker is op het gebied van landbouw, waar van alles mis lijkt te gaan. Zijn vriendin is er alleen maar voor zijn erfenis en gaat voortdurend vreemd. Natuurlijk moest Houellebecq ook choqueren, dus lezen we dat hij een video vindt van zijn vriendin waarin ze seks heeft met drie honden. Soit, dat had van mij niet gehoeven. Dat is een stukje dat u even moet doorstaan, helaas. Maar waar de auteur briljant in slaagt, is de lezer laten voelen hoe het is om door en door depressief te zijn." – Bron
Als abonnee van de Boekdelen nieuwsbrief ontvang je maximaal 1x in de week de beste leestips en interviews in je mailbox. Bovendien maak je iedere maand kans op gratis boeken!
