Na een bezoek aan de kinderboerderij met zijn oppaskind wordt Clay ziek. Hij krijgt hoge koorts en vecht voor zijn leven. Wanneer de koorts daalt is hij opgelucht. Even. Want de vermoeidheid blijft en hij krijgt last van vreselijke pijnen. Q-koortsvermoeidheidssyndroom, luidt de diagnose. Clay krijgt te horen dat zijn symptomen misschien nooit meer zullen verdwijnen. In zijn verbeten zoektocht naar genezing verliest Clay alles wat hem lief is. Behandelingen leveren weinig op, zijn relatie houdt geen stand en hij raakt volledig geïsoleerd. Zo belandt hij in het Rijk der zieken, een vreemde, parallelle wereld waar andere, ondoorzichtige regels gelden en de eindbestemming onduidelijk is.

HANNA BERVOETS OVER WELKOM IN HET RIJK DER ZIEKEN: ‘Verhalen over ziek zijn fascineren me. Veel fictie – romans, films – over ziekte draait om progressieve aandoeningen zoals dementie, zeldzame spierziektes of agressieve vormen van kanker. Die verhalen kennen een helder verloop: de held wordt ziek, takelt af, vecht voor zijn leven en sterft – of niet. Het zijn krachtige vertellingen over lijden en zingeving, maar, vroeg ik me de afgelopen jaren steeds vaker af, waarom zijn er zo weinig verhalen over chronisch ziek zijn? Over patiënten die niet aan hun aandoening zullen bezwijken maar ook nooit zullen genezen, mensen met klachten die hen hun hele leven zullen blijven plagen. Welk verhaal valt dáárover te vertellen?

Welkom in het Rijk der zieken is een roman over ziek zijn en nooit meer beter worden. De afgelopen jaren heb ik talloze mensen met aanhoudende klachten ontmoet. Ze kampen met reuma, de ziekte van Lyme, ME of de gevolgen van zware operaties na ongelukken of kanker. De diagnoses verschillen, de klachten van deze mensen zijn hetzelfde: chronische pijn, chronische vermoeidheid. Ik heb patiënten gesproken die zich afvroegen of hun leven nog wel de moeite waard is, hoe ze verder moeten met de wetenschap dat ze dag en nacht pijn zullen voelen. Clay, het hoofdpersonage van Welkom in het Rijk der zieken, krijgt de diagnose Q-koortsvermoeidheidssyndroom, maar zijn verschrikkelijke symptomen komen overeen met die van veel andere aandoeningen. Zijn queeste is geen zoektocht naar genezing, misschien niet eens naar acceptatie. Veel meer is het een poging een verhaal over zijn nieuwe bestaan te maken. Daarmee is Welkom in het Rijk der zieken een verhaal over wat er gebeurt wanneer we van het Rijk der gezonden naar het Rijk der zieken reizen. En over wat we achterlaten wanneer we de controle over ons lichaam verliezen.’