Cécile Narinx over haar favoriete boek: "Mijn leraar Nederlands [...] vertelde vol bewondering over Nooit meer slapen. Dat werkte aanstekelijk, ik las het meteen voor mijn lijst. Ik bracht het zelfs nooit meer terug naar de schoolbibliotheek. Ik heb dat beduimelde biebexemplaar nog steeds. Dat zegt veel. Normaal gesproken geef ik boeken weg na ze gelezen te hebben. De begindatum van Nooit meer slapen is 15 juni, mijn verjaardag. Een mooi toeval. Ook het heldere, keurig verzorgde taalgebruik van Hermans vond en vind ik prachtig. [...] Nooit meer slapen is qua verhaal behoorlijk saai: er gebeurt weinig en de missie van de onzekere, bange hoofdpersoon mislukt totaal. Daarbij is er geen romantische regel te vinden. En toch is het een boek dat je bijblijft, een boek dat een film in je hoofd laat afspelen en je aan het denken zet over moed en wanhoop." – Bron: Lezen met een zachte G

Cécile Narinx: "Ik houd ook heel erg van de boeken van Ernest Hemingway. Hij is natuurlijk een enorme male chauvinist pig, hij gaat niet heel vriendelijk met vrouwen om, maar zijn vermogen om zich overal volledig in te gooien om alles tot in het diepst van zijn ziel te ervaren – oorlog, stierenvechten, liefde – vind ik fantastisch. A Moveable Feast, zijn memoires van zijn verblijf in Parijs, kan ik blijven lezen. Als ik daar ben, ga ik graag oesters eten bij La Closerie des Lilas met het idee: hier zat hij ook." – Bron 1 | 2 | 3

Cécile Narinx: "Het ultieme modeboek is wat mij betreft The Beautiful Fall van Alicia Drake, dat gaat over de jonge jaren van Karl Lagerfeld en Yves Saint Laurent. Eerst zijn ze goed bevriend, maar als ze verliefd worden op dezelfde man, loopt dat zo uit de hand dat ze elkaar niet meer kunnen luchten of zien. Drake heeft dat echt fantastisch opgeschreven." – Bron

Cécile Narinx: "Enjoyed Gone Girl? You'll LOVE this book. Not quite as dull as the title suggests. Hell no!" – Bron

Cécile Narinx: "Heeeel fijn en geestig strandboek dat zich ook nog eens in Italië afspeelt. Geschreven in 1922 maar niks niet stoffig." – Bron

Cécile Narinx: "Personal History van Katharine Graham vind ik een heel tof boek. Het is de veelbekroonde autobiografie van de eerste vrouwelijke krantenuitgever van de Verenigde Staten. Graham was ten tijde van het Watergateschandaal de uitgeefster van The Washington Post. Over die tijd gaat dat boek dan ook.Het is een heel persoonlijk verhaal dat tegelijkertijd ook heel journalistiek en politiek is ingestoken. Steven Spielberg verfilmde het onlangs als The Post, met Meryl Streep in de rol van Graham." – Bron

Cécile Narinx: "Hallo witte mensen van Anousha Nzume heb ik ook gelezen, omdat ik bezig ben met meer diversiteit in Harper’s Bazaar. Ik vind het verfrissend om het ook eens van de andere kant te zien. Nzume beschrijft hoe het is om bekeken te worden als een soort buitenaards wezen ineen land waarin zij tot een van de minderheden behoort. [...] Nzume zet je wel aan het denken: het is natuurlijk verschrikkelijk als je het gevoel hebt dat je niet erkend wordt." – Bron

Cécile Narinx: "Van The Price of Illusion, de memoires van Joan Juliet Buck, de eerste en enige Amerikaanse hoofdredacteur van de Franse Vogue, heb ik ook heel erg gesmuld. Ze vertelt alles van binnenuit. Ze spaart niets en niemand." – Bron

Cécile Narinx: "The Paris Secret kun je nauwelijks literatuur noemen, het is nog net geen bouquetroman, maar het leest heerlijk weg voorhet slapengaan. Het gaat over een fine arts agent die werkt voor een veilinghuis en een Gurlitt-achtige ontdekking doet in een flat." – Bron