Rineke Dijkstra: "Michael Cunningham volgt in deze familiekroniek vier generaties van de Grieks-Amerikaanse immigrantenfamilie Stassos: vader, moeder, drie kinderen. Wat mij vooral is bijgebleven, is hoe goed Cunningham karakters opbouwt aan de hand van gebeurtenissen uit hun leven. [...] Dat je in een familie allemaal je eigen werkelijkheid hebt, is ook zoiets dat Cunningham zo goed uitwerkt, door elk hoofdstuk te beschrijven vanuit een ander personage. Ik heb die vorm gebruikt in mijn video I See a Woman Crying, waar Engelse schoolkinderen beschrijven wat ze zien als ze naar een schilderij van Picasso kijken. Het kijken naar een kunstwerk werd een metafoor van hoe iedereen zijn eigen blik heeft, en een plaats binnen de groep." – Bron

Rineke Dijkstra: "Ik zat nog op de Rietveld Academie toen ik dit boek in 1984 van mijn ouders cadeau kreeg. Er staat een opdracht in: ‘Spiegel je aan het goede, veel succes met je werk, dit boek zal je vast inspireren.’ In die tijd, begin jaren tachtig, fotografeerden we allemaal in zwart-wit. Kleurenfotografie vonden we commercieel. Te dicht bij de werkelijkheid, en dus geen kunst. The New Color Photography was een overzicht van Amerikaanse fotografen die in kleur werkten, zoals William Eggleston, Stephen Shore, en Mitch Epstein - en mijn eerste kennismaking met dat het anders kon. Ik ben nog op de academie zelf gaan experimenteren met kleur. Ik was geïntrigeerd door oude Amerikaanse filmstills, waar fijn licht werd gebruikt. Ik ging ’s nachts de bossen in, met lampen om een onwerkelijke sfeer te creëren. Mijn eerste goede kleurenfoto’s maakte ik pas een flink aantal jaren later: de strandfoto’s. Ik wist, door New Color Photography: je moet kleur doseren, anders wordt het snel te veel." – Bron