De tekst van Dit is water werd voor het eerst uitgesproken als commencement address, een speech die gehouden wordt voor een publiek van zojuist afgestudeerden. Het is, zeker in Amerika, niet zomaar een praatje en universiteiten proberen zichzelf te onderscheiden door de keuze van een prominente of bijzondere ‘commencement speaker’. Van Elie Wiesel tot de Dalai Lama, Barack Obama tot J.F. Kennedy, Steve Jobs tot Thomas Friedman maar ook komieken als Conan O’Brien en Jon Stewart: ze hebben allemaal wel zo’n speech op hun naam staan.

Het verhaal van David Foster Wallace is een van de beroemdste geworden. Hij hield het op 21 mei 2005 aan Kenyon College, een universiteit in Ohio met een sterke literaire achtergrond al behoort het nog niet tot de meest prestigieuze universiteiten. Via internet verspreidde het verhaal zich snel, aanvankelijk haastig uitgetypt door een enthousiaste student. Pas later zou het in verschillende kranten opgenomen worden en uiteindelijk ook in boekvorm verschijnen, zij het postuum: de schrijver worstelde zijn hele leven met depressies en pleegde in 2008 zelfmoord.

David Foster Wallace is de auteur van enkele bijzondere verhalenbundels, vele dwarse essays (waarvan Superleuk – maar voortaan zonder mij, over een cruise, in het Nederlands werd vertaald) en van enkele bijzondere romans. Vooral Infinite Jest (1996) heeft een grote reputatie: het is een groots, caleidoscopisch, cultuurpessimistisch maar ook uiterst geestig boek. Dit is water is verreweg het kleinste boek dat Foster Wallace ooit schreef, en waarschijnlijk ook het meest gelezen.