Corinne Ellemeet: "Ik vond het heel goed [...] Het boek gaat over een zeer gelovige missionaris. Wat (gelovig, red.) ik zelf helemaal niet ben. Hij gaat naar een andere planeet om een soort figuren - het zijn geen mensen – te bekeren. Als je mij dit vertelt, haak ik normaal gesproken al af. Ik heb er helemaal niks mee. Maar het was zo goed en fascinerend geschreven dat ik er helemaal ingezogen werd." – Bron

Annet Schaap: "Zo’n roman waarvan ik de akeligheid kon verdragen omdat hij met hart geschreven is. Ik las het niet zo lang geleden en was omvergeblazen door zijn volstrekt originele karakter. Faber verweeft twee verhalen: in het ene volgen we een dominee die naar een andere planeet trekt, waar een rare kudde Jezus lovers woont. [...] Tegelijkertijd is er de dominees vrouw die thuisblijft en hem mailt over hoe de aarde een soort Wild Westen wordt. Het klimaat is naar de haaien, er worden mensen vermoord.

Het haakte in op de angst die ik soms voel over de veranderende wereld. Wie weet waar het naartoe gaat? Ik denk niet dat ik daarin de enige ben en net omdat Faber inspeelt op die herkenbare gevoelens, zonder te nadrukkelijk een boodschap te verkondigen, is dit zo’n sterk boek.

Het riep veel op bij mij: bevreemding, verwondering, boosheid ook, tegenover de dominee. Hij raakt steeds meer gefascineerd door zijn planeet en drijft alsmaar verder weg van zijn vrouw, die bovendien zwanger blijkt te zijn. Ik kon zo goed met haar meeleven dat ik het allemaal des te hartverscheurender vond. Als ik binnenkort de tijd en rust vind, ga ik dit zeker herlezen." – Bron