Anjet Daanje: "Het enige boek dat ik meerdere ­keren heb gelezen, en dat ik inmiddels, vanwege mijn onderzoek voor mijn roman Het lied van ooievaar en dromedaris, bij wijze van spreken uit mijn hoofd ken." "Als zij Wuthering Heights niet had geschreven, dan had ik mijn roman niet geschreven." "Voor mij een echte klassieker. Bij verschijning in 1847 vond men het een raar, ongrijpbaar en immoreel boek. De schrijfstijl is zelfs met moderne ogen niet ouderwets, vooral in het Engels niet. Het is een vreemd, geheimzinnig verhaal over twee generaties van families. Natuurlijk was ik als tiener gecharmeerd van de romantische toestanden, maar het boek gaat niet over liefde. Eerder over haat en wraak. De ingewikkelde constructie met verschillende perspectieven is uitdagend en wat er werkelijk is gebeurd, is onduidelijk. Niets is zeker. [...] De stugge, zwijgzame sfeer in de roman heeft iets dreigends. Er gebeuren vreemde en wrede dingen, en als lezer krijg je het gevoel dat de natuur en de heidevelden in West Yorkshire eng en angstaanjagend zijn."– Bron 1 | 2 | 3 | 4

Anjet Daanje: "Zeven jaar geleden las ik achter elkaar alle romans van de Britse schrijfster Sarah Waters. Mijn favoriet is haar duistere, geheimzinnige roman Affinity, die onbegrijpelijk genoeg een van haar minst bekende is. Ik wacht sindsdien op een nieuwe roman van haar, die maar niet komt."– Bron

Anjet Daanje: "Ik kan geen enkel ander boek kan aanwijzen dat zo veel invloed heeft gehad op mijn mensbeeld als Op zoek naar de verloren tijd. De kracht van het werk zit niet in de plot – een zeer uitgebreide levensbeschrijving van de hoofdpersoon – die zit in de manier waarop gevoelens tot in detail worden ontleed. Alle mogelijkheden worden in overweging genomen, alle verbanden beschreven, alle zijpaden bewandeld, en dat alles in lange zinnen, met eindeloos veel bijzinnen. Dat klinkt alsof het onleesbaar en ontzettend langdradig is, maar dat is het helemaal niet." – Bron

Anjet Daanje: "Toen ik 16 was, las ik Jane Eyre voor mijn schoolonderzoek Engels. Charlotte Brontë was de eerste schrijver die het gevoelsleven van een vrouw realistisch durfde te beschrijven, iets wat bij het verschijnen van haar boek in 1847 maakte dat sommigen het een zeer ongepaste roman vonden. Het was jarenlang mijn lievelingsboek, en ik las rond mijn 17de daarom van alles over en van de Brontës, ook Wuthering Heights van Charlottes jongere zus, Emily. Maar omdat Wuthering Heights een afstandelijker boek is dan Jane Eyre sprak het me destijds minder aan." – Bron