Paul Verhaeghe: "Dit boek heeft heel snel een enorme indruk op mij gemaakt. Het beschrijft weergaloos het verhaal van de Joads, die Oklahoma moeten verlaten door de combinatie van weersomstandigheden en massale verkavelingen. Kleine boerderijen worden onrendabel, de Joads worden letterlijk van het land verdreven en trekken naar Californië. Het is een pijnlijk mooie beschrijving van hoe een familie uit elkaar valt, hoe de mannen eronderdoor gaan, terwijl de vrouwen steeds sterker worden. Een verhaal van de ontmenselijking van vluchtelingen ook. Ze krijgen te maken met uitbuiting en uitsluiting, en worden heel negatief bekeken, ondanks het feit dat het gaat om dezelfde etnische groep. Steinbeck verwoordt in 1939 de hoop op een basis voor een beter sociaal bestel. Hij hoopt dat die groep in opstand zal komen, en zich zal organiseren om een beter leven te hebben. In West-Europa heeft zich dat later effectief doorgezet, in de VS is dat compleet mislukt. [...] Steinbeck observeert en beschrijft hoe de vrouw overneemt, op een heel positieve manier. Dit is van toepassing op onze tijd, maar eigenlijk op alle tijden." – Bron

Paul Verhaeghe: "Zonder twijfel het belangrijkste boek dat ik de afgelopen jaren gelezen heb. Philipp Blom beschrijft de maatschappelijke, ecologische en politieke gevolgen van de klimaatverandering op zo'n genuanceerde manier dat er geen ontkomen is aan zijn conclusies. Wat staat er op het spel? Alles." / "Eigenlijk spreidt hij de kaarten open op tafel. Hij geeft aan, en tegelijk laat hij de lezer mee redeneren en laat hij die lezer de keuze zelf bepalen. Dit is een zeer genuanceerd boek dat je gelezen moet hebben. [...] Dé diagnose van onze tijd." – Bron 1 | 2

Paul Verhaeghe: "Dit moet ik rond mijn 20e gelezen hebben, maar ik moet toegeven dat ik de betekenis pas veel later heb gesnapt. Mann beschrijft een aantal figuren die boven op een berg zitten, de Toverberg. In een sanatorium discussiëren ze over tbc. Het gaat over antwoorden in de wetenschap, zoals het röntgenapparaat, maar evengoed over de esoterische benadering, die tbc ziet als een soort liefdeskwaal, het wegteren. Maar terwijl die mensen aan het discussiëren zijn over het geslacht van de engelen, is de wereld aan het vergaan, want de Eerste Wereldoorlog is bezig. Europa is in sneltempo aan het verkruimelen, en ze beseffen het niet. Dit is een perfecte metafoor voor onze tijd. We zijn aan het discussiëren over quota voor vluchtelingen, wat zeker niet onbelangrijk is, maar we zien het grotere plaatje niet. Onze maatschappij is aan het verkruimelen door snelle veranderingen, zoals de klimaatsverandering en de digitalisering. We discussiëren nu evengoed over het geslacht van de engelen, en de grotere problemen pakken we niet aan." – Bron

Paul Verhaeghe: "Ook dit vind ik, helaas, een metafoor voor onze tijd, maar met nuance. Sommige mensen zijn immers niet meer aan het wachten op "hun" nieuwe leider, voor hen is hij er al, en ze denken dat hij het allemaal gaat oplossen. En dan denk ik aan Trump, Poetin en onze lokale varianten daarop. Maar zij zullen helemaal niets oplossen. De boodschap die erin zit, is dat we het zelf zullen moeten doen, en niet moeten wachten op een of andere figuur." – Bron

Paul Verhaeghe: "Dit soort boeken vind ik ontzettend belangrijk, want het brengt een zeer kritische blik, zowel naar informatie als kennis als naar onszelf. In deze tijden van fake news en fake science is zo'n blik meer dan ooit nodig. Mersch geeft heel veel onderbouwde voorbeelden van hoe het komt dat ieder van ons altijd denkt gelijk te hebben en waarom dat niet het geval is. Hij beschrijft ook met de nodige ironie hoe moeilijk het is om afstand te doen van ons eigen gelijk. Het is soms moeilijk om het onderscheid te maken tussen waarheid, onwaarheden, correcte wetenschap of fake, maar het is mogelijk. Want uiteindelijk kunnen goede boeken die mensen doen nadenken en hen meer bagage meegeven, een positief effect hebben." – Bron

Paul Verhaeghe: "Bij haar eerste boek (De avond is ongemak) was ik al van mijn sokken geblazen. Die taal, die metaforen, die stijl, en dat op zo’n jonge leeftijd. Fantastisch." – Bron

Paul Verhaeghe: "Ik lees in hoofdzaak fictie, en bevalt een boek, dan lees ik het soms diezelfde week nog eens opnieuw. Dat heb ik gedaan met Mijn lieve gunsteling van Marieke Lucas Rijneveld. Zo'n roman lees ik niet door de bril van de psycholoog, maar gewoon als geïnteresseerde. Bij haar eerste boek (De avond is ongemak) was ik al van mijn sokken geblazen. Die taal, die metaforen, die stijl, en dat op zo’n jonge leeftijd. Fantastisch." – Bron