Tommy Wieringa: "Ik heb enorm genoten van het mythomane boek van Jaap Scholten. Welke schrijver zou er niet jaloers zijn op zo'n grote en aangrijpende familiegeschiedenis?'" – Bron

Tommy Wieringa: "Een heel, heel bijzonder boek." – Bron

Tommy Wieringa: "Ik las als kind het boek Daantje de wereldkampioen van Roald Dahl en dat trof me heel erg. Jaren later begreep ik dat dit boek beschreef hoe ik met mijn vader leefde, afgezonderd van de rest van de wereld. De onhandigheid van die situatie, zo’n vader die vijf basismaaltijden leert, allemaal met aardappelen en jus, dat is iets ontroerends." – Bron

Tommy Wieringa: "Een levendige en bijtende verkenning van het moderne Amerika." – Bron

Tommy WIeringa: "''Het AZC,'' schrijft Al Galidi, ''is een graf waarin de tijd van een paar honderd mensen begraven ligt.'' Voor dat graf richtte hij een aangrijpend monument op, dat tegelijk een aanklacht en een spiegel is. Ik schaamde me voor wat ik erin zag." – Bron

Tommy WIeringa: "De goede voorouder van Roman Krznaric is een populairwetenschappelijk boek, maar het vertelt wel heel goed wat de gevolgen zijn van onze daden in het heden voor de toekomst. Krznaric stelt dat wij als individu of generatie eigenlijk een onaanvaardbare wissel trekken op de toekomst. Hij schrijft dat wij de toekomst behandelen als een afgelegen buitenplaats die we naar hartenlust plunderen. Alsof daar geen mensen zullen wonen. Dat vond ik in zijn eenvoud een verbijsterend inzicht." – Bron

Tommy Wieringa: "Fantastisch. Het boek verbindt een heleboel intuïties, die je over de wereld hebt, tot een synthese. Dat vind ik er heel knap aan. Waarom gedragen de mensen zich zo, waarom voelen ze zich ontheemd en verweesd? Waarom is er zoveel ongeduld? Die dingen die je gewoon merkt op straat overdag. Daar biedt Hertz een verklaring voor. […] 40 jaar neoliberaal kapitalisme en de schade die dat heeft veroorzaakt. De verwoesting in gemeenschapsvormen, het volstrekt egocentrische model waarin zelfzucht in het midden staat: het Zero Sum-model. Een groot onderwerp, maar ik was erdoor gegrepen." – Bron

Tommy Wieringa: "Echt een boek als een lichtstraal in de duisternis. En die lichtstraal valt op een open plek in het bos. […] Tot mijn afschuw zag ik dat Dillard het al op haar zevenentwintigste geschreven heeft. Dat vind ik heel erg demotiverend! Het boek is echt een openbaring, ook in religieuze zin bijna. Voortdurend beschrijft ze godservaringen, maar het gaat haar om de natuur. […] Ik heb nog nooit iemand op deze manier over natuur zien schrijven. Dit is zó goed […] ze gebruikt grote woorden […] ze haalt haar materiaal uit de breedte van het bestaan en brengt het de hele tijd terug naar het stroompje (Tinker Creek) langs haar huis. […] Ze kijkt met een soort levenshonger die ik niet vaak zie in de literatuur. En met een zintuiglijkheid die ik te vaak mis. Het leert je om dankbaar te zijn voor de omgeving waarin je je bevindt. […] Zo’n riviertje stelt niks voor, maar in de handen van Dillard wordt het bijna een visioen." – Bron

Tommy Wieringa: "Een verrukkelijke ontwikkelingsroman" – Bron