Philippe Geubels: "Ik heb enorm veel gelezen van Stephen King en Karin Slaughter, maar het werk van Koch is toch anders. Het is telkens zo sterk geschreven. Ook Het diner las ik met plezier. Ik heb vaak gelachen tijdens het lezen van Zomerhuis met zwembad, al is het een thriller. Humor vind ik belangrijk, dat spreekt voor zich. Maar dat een auteur erin slaagt om mij te doen lachen door iets dat is geschréven, dat gebeurt echt niet vaak." – Bron

Philippe Geubels: "De eerste keer dat ik “Lijm” uitlas moest ik echt afkicken. Heel die vakantie heb ik zitten lezen, overal. En toen het uit was dacht ik: “Shit, wat nu?”. Toen ik het later opnieuw las kreeg ik niet meer hetzelfde gevoel, maar dat is misschien ook logisch." – Bron

Philippe Geubels: "Sinds ik dit heb gelezen, drink ik niet meer. Toch is dat niet de reden waarom ik dit boek zou aanraden. Dit boek deed mij inzien hoeveel gelegenheden er in onze maatschappij zijn waarbij alcohol zo belangrijk is. Of je nu wilt stoppen of niet, het is gewoon echt interessant om te lezen. Ondertussen heb ik al drie maanden geen alcohol meer aangeraakt. Of ik nooit meer ga drinken, dat weet ik niet. Maar mijn beeld ervan is wel voor altijd veranderd." – Bron

Philippe Geubels: "Ik zat in mijn puberteit toen ik voor de eerste keer in dat boek dook. Ik heb het al zo vaak opnieuw gelezen en de film zie ik minstens een keer per jaar. Een groot deel van mijn jeugd stond echt in het teken van maffiaverhalen. Nadat ik op m'n zestiende "The Godfather" las, wilde ik er alles over weten. Ik las alle romans, bekeek alle maffiafilms, maar bestudeerde ook de wetenschappelijke boeken over het ontstaan van de maffia. Ik zie nu wel meer in wat de maffia veroorzaakt. Als jonge gast kijk je toch wat op naar mensen als Don Vito Corleone. Je ziet vooral de romantiek en veel minder de verschrikkelijke daden die worden gepleegd. [...] Als een werk goed geschreven is, dan leest dat als een trein. Dat was met "The Godfather" zeker het geval." – Bron

Philippe Geubels: "Ik heb het zeker al een stuk of zes keer verslonden. Dat is eraan te zien want de pagina’s vallen echt uit elkaar. Als jong manneke had ik dat uit de bibliotheek van mijn ouders gehaald, en ik ben als een bezetene beginnen lezen. Je voelt zoveel sympathie voor dat personage. Ciske doet eigenlijk verschrikkelijk veel verkeerd, maar je begrijpt wel waarom. Het wordt bijvoorbeeld duidelijk dat hij thuis wordt mishandeld. Er zitten echt veel schone dingen in. Maar ik zie geen parallel tussen Ciske en mezelf als kind, ik was veel braver. Al was ik misschien wel een lastige leerling, gewoon omdat ik een speelvogel was en het mij niet interesseerde." – Bron